دکتر غلامعلی بهبهانی – پژوهشگر

در سال ۱۳۱۴ هنگامی که محمد تقی بهار ( ملک الشعرا ) در اصفهان در تبعید به سر می
برد و نمی ‌دانست کی از این مخمصه خلاص می‌شود. در آن زمان «ایرم »رئیس
شهربانی کل کشور با مرحوم بهارخصومت و عدواتی داشت و در نظر داشت او را اعدام
نماید ،لکن ایرم مورد غضب قرار گرفت و جانشین او «مختاری »گردید و بهار دوسال به
اصفهان تبعید گردید. مختاری هنرمند بود و ویلن را نیکو می نواخت (وتصنیف وپیش
درامدهای اومعروف است )از این رو وساطت کرد و بهار به اصفهان تبعید گردید .بهار
اصفهان را دوست می داشت و روزی با علی‌اکبرخان شهنازی که به این شهر رفته بود،
قرار گذاشتند اثری برای اصفهان بسازند. حاصل این همکاری تصنیف جاودانه «به
اصفهان رو» شد.این تصنیف نمونه ای ازتحولات ان زمان است .
به اصفهان رو قطعه‌ای از موسیقی ایرانی است در دستگاه اصفهان که خواننده آن تاج
اصفهانی است و با نوازندگی تار جلیل شهناز، نی حسن کسائی، ویلون: جهانبخش پازوکی
و تمبک جهانگیر بهشتی اجرا شده است.
این تصنیف را بهار در سال ۱۳۱۴ ساخته و به اهالی اصفهان اهدا کرده است‌.و در دهه
۱۳۳۰ توسط تاج اصفهانی اجرا شده است ( سایر خوانندگان هم این آهنگ را اجرانموده اند)


به اصفهان رو.

به اصفهان رو که تا بنگری بهشت ثانی

به زنده‌ رودش سلامی ز بهر ما رسانی
ببر از وفا کنار جلفا به گل چهرگان سلام ما را
شهر با شکوه
قصر چلستون
کن گذر به چار باغش
گر شد از کفت‌
یار بی ‌وفا
کن کنار پل سراغش
بنشین درکریاس یاد شاه عباس بستان از دلبر می
بستان از دست وی می پی در پی تاکی تا بتوانی
جز شادی در دهر کدامست
غیر از می هرچیز حرام است
ساعتی در جهان خرم بودن بی‌غم بودن بی‌غم بودن
با بتی دلستان محرم بودن با هم بودن همدم بودن
ای بت اصفهان زآن شراب جلفا ساغری در ده ما را
ما غریبیم ای مه – ‌بر غریبان رحمی کن خدا را