دروغگو کم حافظه است

به گرد دروغ، آن که گردد بسی
از او راست باور ندارد کسی.
«سعدی»
دروغ در لغت به معنای سخن نادرست، خلاف حقیقت و واقعیت و قول ناحق است. به
معنای نقل گفتاری از کسی است که آن را نگفته است.
مطالعات علمی نشان می دهد که برای دروغ گفتن انرژی ذهنی بیشتری نسبت به گفتن
حقیقت مورد نیاز است.
محققان در گذشته نشان دادند که دروغ‌ ها را می‌ توان با پیشی گرفتن از عملکرد حافظه
دروغگویان تشخیص داد. در حال حاضر آنها نشان دادند می ‌توان این کار را با وادار
کردن دروغگویان به تقسیم توجه ذهنی خود بین فرمول ‌بندی یک مساله و یک کار ثانویه
انجام داد.
دروغ گفتن معمولا نوعی اضطراب و استرس در فرد ایجاد می‌کند در این میان اگر چه
بسیاری از افراد دروغگو سعی می‌کنند در زمان دروغ گفتن استرس و اضطراب خود را
مخفی کنند. اما برخی تغییرات فیزیولوژیکی در رفتارشان ایجاد می‌شود. !
تحقیقات صورت گرفته نشان می‌دهد حدود ۶۰ درصد از مردم دست کم در طول یک
مکالمه ۱۰ دقیقه‌ای دروغ می‌گویند. اما دلایل متعددی شما را به دروغگویی وادار می‌کند
چگونگی تربیت خانوادگی، سابقه دروغگویی در کودکی و عادت کردن به آن، میزان
قدرت حافظه‌ و بسیاری موارد دیگر از جمله این دلایل هستند.
چون شخص دروغگو سعی دارد پرده بر حقیقت بپوشاند و حرف های غیرواقعی بر زبان
بیاورد، قطعا در اوقات دیگری که راجع به آن موضوع صحبت کند؛ نمی داند که چه دلیل

غیرواقعی را در گذشته بیان کرده بوده؛ به همین دلیل ممکن است دروغ دیگری بسازد که
در این صورت با حرف قبلی اش ناهماهنگی دارد و یا ممکن است ناخواسته حقیقت را فاش
کند و به ضررش تمام شود.همچنین در زمان دروغ گفتن صدای فرد عوض می‌شود. در
واقع از آنجا که مغز صدای ما را کنترل می‌کند، در زمان دروغ گفتن ترس از لو رفتن
باعث تغییر شکل صدا می‌شود .

• یعنی انسان دروغگو حتی دروغ های خودش را هم فراموش می کند و حرفش اعتباری
  ندارد. همین فراموشی گاهی بلای جان او می شود و آبرویش هم می رود.
  -کسی که دروغ می گوید، هیچ استدلال محکم و قطعی ای برای سخنانش ندارد. از این رو
  اگر شنونده دقت کند، در خلال سخنان او خطاهای بسیاری را می یابد که با حرف های
  گذشته اش همخوانی ندارد.
  -این ضرب مثال داستانی دارد؛ می‌گویند آدمی دروغگو در جمعی داشت از موضوعی
  حرف می‌زد و پشت سرهم دروغ می ‌گفت. یکی از میان جمع، برای اینکه ثابت کند او
  دروغ می‌ گوید، وسط حرفش دوید و گفت: هر که دروغگو باشد کلاهش سوراخ می‌شود.!
  آدم دروغگو فوری کلاهش را از سر برداشت و با دقت به آن نگاه کرد که ببیند سوراخ شده
  یا نه.! به این ترتیب، همه فهمیدند که او دروغ گفته است.
• یعنی کسی که حقیقت را پنهان می کند، غالبا دچار فراموشی گشته و خود، آن حقیقت را
  ناخواسته بر زبانش جاری خواهد کرد!
  فردوسی می گوید :
  مکن دوستی با دروغ آزمای
  همان نیز با مرد ناپاکْ­رای.
  *
  هر آن کس که با تو نگوید درست
  چنان دان که او دشمنِ جان توست.
• 
  حافظ می گوید :
  به صدق کوش که خورشید زاید از نفست

که از دروغ سیه روی گشت صبح نخست