دندان اسب پیشکشی را نمی شمارند

به وجود آمدن ضرب المثل ها از رویدادهای زندگی مایه می گیرد و حاوی نکات آموزنده و
جالبی است . به سراغ «ضرب المثل دندان اسب پیشکشی را نمی شمارند» می رویم تا
بدانیم دارای چه نکته هایی است :

• در مورد ارزش و قیمت یا عیب و ایراد هدیه و چیز مجانی دقت و حساب کتاب نمی
  کنند .
  -به هدیه ی داده شده عیب و ایراد نمی گیرند
  -زمانی که شخصی به شما هدیه‌ای می‌دهد شما نباید آن را جزئی و ناچیز بدانید و آن هدیه
  را قیمت گذاری کنید و بگویید: این وسیله بسیار کم ارزش است .مثل وقتی که از سمت
  دوست سوغات یا کادویی به ما می‌رسد، نباید عیب و نقصی روی آن بگذاریم؛ بدین سبب
  می‌گویند: «هرچه از دوست رسد نکوست.»
  -هدیه و چیز رایگان حساب و کتاب و سوال ندارد .
• انسان نباید از موقعیت های خوبی که در زندگی نصیبش می شود استفاده نادرست کند
  چراکه ممکن است دیگر این موقعیت برایش پیش نیاید.
• برداشتی متفاوت: تعداد بدی های دیگران، تعداد روزهای سخت زندگی و تعداد موقعیت
  های منفی ای را که در زندگی داشتیم را نباید بشماریم زیرا همین شمارش کردن بیهوده و
  جزئی نگرشی بیجا، انسان را افسرده و لحظات خوشش را در نگاهش پنهان می کند .
• 
  تاریخچه دندان اسب پیشکشی را نمی شمارند
• 
  از آن جایی که اسب حیوان بسیار نجیب و خاصی است و از قرن‌ها پیش تأثیر خیلی زیادی
  در زندگی ما انسان‌ها داشته است. آدم‌ها از اسب‌ها برای حمل بار، تفریح، سفر و حتی
  در جنگ‌ها از آن استفاده می‌کردند.
  قرن‌هاست که انسان‌ها به اسب نیاز دارند؛ به دلیل این که این حیوان اکثراً کارهای شان را
  انجام می‌داد. همین مسئله دلیلی شد که انسان بخواهد اسب‌ها را بهتر بشناسد؛ هم از نظر
  احساسی و هم رفتاری هم جسمی. حتی سن و سال آن پی برد .

شمردن دندان در واقع این گونه نیست که تعداد دندان های درون دهان اسب را می شمارند
آن ها دهان اسب را باز می کردند و دندان های اسب را بررسی می کردند.
دندان های سالم و تیز که علف را خوب می جود نشان از سن پایین و سلامت اسب بود و
دندان کهنه و پوسیده می گفت که اسب خیلی هم سرپنجه نیست
پیشکش کردن هم یک رسم قدیمی است که در آن کسی یک چیز نسبتا با ارزش را به
دیگری هدیه می دهد.حالا تصور کنید یک نفر به یک نفر دیگر اسبی را هدیه می
دهد.طرف مقابل به جای تشکر کردن ، دهان اسب را باز کند و بخواهند میزان سلامت او
را بررسی کند .
خیلی کار زشتی است، از این رو این ضرب المثل زمانی به کار می رود که بخواهند
بگویند باید بابت هدیه متشکر بود و نباید از آن ایراد گرفت.