فریدون توللی شاعر معاصر

بتو پیوسته دل از وحشت شبهای دراز

بتو پیوسته دل از تلخی دیدار شکست

بتو ای نغمه راز

بتو ای غنچه مست

بتو پیوسته دل آنجا ؛ که نه تریاک و نه جام

نتواند که رهایی دهد از خویشتنم

بتو پیوسته دل آنجا ؛ که پی از جنبش درد

نیش پر کینه فروبرده چوماری به تنم

بتو ای ساغر لبریز امید

بتو ای غنچه نیلوفر ناز

بتو پیوسته دل از ننگ درنگ

بتو پیوسته دل از رنج نیاز

وه چه تبها ؛ که به شبهای گرانبار و خموش

غم دیرینه بر انگیخت ازین جان تباه

من شوریده بیاد تو درین کلبه تنگ

دل افسرده رها کرده به پندار سیاه

وه چه شبها ؛ که به بیغوله ناکامی سرد

پیش آیینه شکستم غم تنهایی خویش

دست بر چانه ؛ در اندیشه تلخ ؛ از سر درد

رنگ جاوید زدم بر رخ رسوایی خویش

بتو پیوسته دل از ظلمت روز

بتو پیوسته دل از محنت شام

بتو ای گنج مراد

بتو ای رنج مدام !