استاد محمد علی جمالزاده نویسنده معاصر


” زبان، حالت رودخانه ی جوشانی را دارد . باید سرچشمه ی آن پاک و قوی باشد تا اگر
خاشاکی در آن وارد شود خود رودخانه به قوت و قدرت خود آن را از بین ببرد و محو سازد و
این بسته به این است که جوان های ما دارای افکار قوی و صحیح و تازه و جوان باشند و ذوق
و فهم آن ها از روی قوای منطقی و عاقلانه و استوار ، ارتقا یابد و خلاصه آنکه مرد فکر خود
باشند و بر اصل اعتقاد و ایمانی سوار باشند که در محیط و آب و هوای مملکت خودمان تربیت
شده باشند و آب و علف و جلگه‌های خودمانی را خورده و نوشیده باشند . مسلم است که
دروازه‌های مملکت را نمی توانیم به روی افکار جدید ببندیم که اگر ببندیم به خودمان و
مملکت مان و به دنیا و تمدن خیانت کرده‌ایم ولی افکار دیگران را نیز از روی خامی و
بلاتشخیص پذیرفتن کار معقولی نیست و همان طور که وقتی از انگلستان پارچه وارد می کنیم
نزد خیاط می بریم که مناسب قد و قامت و ذوق و سلیقه ی خودمان برای ما لباس بدوزد در
مورد قبول افکار جدید و قدیم بیگانگان هم باید آنهایی را بپذیریم که برای ما مناسب و به ترقی
و پیشرفت و رفاه مادی و معنوی هموطنان مفید و مناسب باشد…