سفره عید نوروز را با سبزه می آرایند و سبزه را نشان برکت و شادمانی می دانند . سبزه نشان از
تولد دوباره، حیات دوباره و زایش و سبزی است. سر سفره گذاشتنش به این دلیل است که سال آینده
سالی شاداب، سرسبز و خرم باشد. رنگ سبز نیز ارتعاش افکار ما را هم موزون نگه می دارد و به
ما آرامش و شادی می دهد.
سبزه گیاهی است که در آن برخی از حبوبات را رویانده اند و از نشانه های نوروز و اجزای سفره
هفت سین است. سبزه از جوانه گندم، جو, خاکشیر و عدس و… رویانده می شود. ایرانی ها معتقدند که
وجود سبزه در سفره هفت سین، شادابی و خرمی را در طول سال برای آن ها به همراه دارد.
در ایران باستان رسم بر این بود که بیست و پنج روز قبل از نوروز در کاخ پادشاهان دوازده ستون از
خشت خام برپا میساختند و بر هرکدام یک نوع غله میکاشتند و معتقد بودند اگر سبزهها خوب بروید
سال پر برکتی است.
در ایران باستان دانههای گندم، جو، برنج، لوبیا، عدس، ارزن، باقلا، نخود و کنجد را بر این ستونهای
خشتی میکاشتند و روز ششم فروردین آن ها را برمی چیدند و به نشان برکت و باروری در تالارها
پخش میکردند و معمولا سه قاب از سبزه به نماد اندیشه نیک، گفتار نیک و کردار نیک بر خوان
میگذاشتند و اغلب کنار آن ها گندم، جو و ارزن که نقش مهمی در خوراک مردم داشتند سبز می کردند
تا سبب فراوانی این دانهها در سال جدید گردد.( عکس سبزه از موزه هنرهای زیبا – بوستون )
“سبزه” در ایران باستان ومعاصر

Recent Comments/نظرات اخیر