زمزمه بهار

دکتر مهدی حمیدی شاعر معاصر

بدلم از جنبش فروردین / هوس ان طرفه نگار امد
بزن ای مطرب-بزن ای مطرب / که زمستان رفت و بهار امد
همه جا زیبا ،همه جا رنگین / همه جا گلبن ،-همه جا نسرین
همه جا از جنبش فر ور دین / چمن پزمرده ببار امد
سر و صورت شسته گل از با ران / چو عروسان خفته بگلزا ران
به چمنز ا ران-به سمنزا ران / بسحر اوای هزار امد
همه جا زیور- همه جا دلبر / همه جا شیرین- همه جا شکر
همه جا مینا- همه جا اخگر / که چمن امد- که نگار امد
چمن و دشت و سمنان زیبا / گل یاس و نستر نا ن زیبا
بتکان زیبا-سخنان زیبا / گل نو بشکفته عذار امد
زگلان رو ئی- زهوا بو ئی / زبتان مو ئی-زچمن جو ئی
همه جا اوای پرستو ئی / زیمین امد زیسار امد
من و شیدا ئی – من و رسوا ئی / من و زیبا ئی- من و خو د رائی
تو و این اندیشه سو دائی / که بهار اینگونه هزار امد
چه زنی نیشم؟چه کنی ریشم؟ / چه دهی پندم؟ برو از پیشم
که من از این نکته نیندیشم / سرم زین گفته دوار امد

دلم از اندوه و شکیبا ئی / شده رسوا ئی- شده غو غا ئی
سرم از ان دختر هر جا ئی / همه شب کا نون شرار امد
بزنم زین پس به لب یاری / همه شب بو سی بچمنز اری
چه خورم بیهو ده غم ماری / که بدشمن با ده گسا ر امد
سمنی جویم- چمنی جویم / چو هوای بو س و کنار امد
شنوم از پیر خرد پندی / بنشینم پیش گلان چندی
بزنم چون غنچه شکر خندی / بر ان نر گس که خما ر امد
زگلستان گلبن و نسرینی / زلب او بو سه مشکینی
زحمیدی گفته شیر ینی / که ز بحرش نغمه تار آمد