محمود مجاهد –


دنیای نو جوانی چه زیباست . در آن دوران خجسته که شبابش می نامند ؛ آرزوهای خفته بیدار می
شوند و آدمی خود را دراوج می بیند ! در این سنین نوجوانان با آرزو ها و آرمانهای دور و درازی
زندگی می کنند .گاه خود را قهرمان می پندارند .زمانی فیلم های خاطره انگیز را مرور می کنند و آرزو
می کنند به عنوان مثال : کاش قالیچه حضرت سلیمان را داشتند و می توانستند به هر کجا که دوست
دارند سفر کنند و یا موقعیت ۰۰۷جیمزباند را داشتند و با آن امکانات که در فیلم دیده بودند ؛ زندگی
می کردند و یا می توانستند به کرات دیگر سفر کنند و نامشان جاوید بماند . بهر حال این تصورات
وهم انگیز در ذهن و سنین نوجوانی هر روز به شکلی گسترش می یابد و واقعیات کم رنگ و کمرنگ تر
می گردد .
امروز که خبرمسافرت توریستی به کره ماه را خواندم ؛در دنیای اوهام و خیالات و آرزوهای بی پایان
نو جوانی فرو رفتم .چه تنها موجی که هیچ وقت از جوش وخروش نمی افتد دنیای آرزوها و خیال
انگیزگذشته است .از طرفی میل پروازو فتح کرات دیگر پیوسته یکی از آرزوهای بشر بوده و می باشد
با هم مروری بر خبر ذکر شده می کنیم و آنگاه به بحث در مورد آرزو های بشر می پردازیم :
در خبر ها خواندم ؛« اداره هوانوردی فدرال آمریکا مجوز سفرهای فضایی توریستی و مسافربری را
به شرکت ویرجین گالاکتیک داد و این راه را برای جلو انداختن برنامه سفر ریچارد برانسون باز کرد.
اگر آقای برانسون بتواند روز یکشنبه ۱۱ ژوئیه به فضا برود، توانسته در صنعت فضانوردی توریستی
از رقیب خود جف بزوس،موسس آمازون پیشی بگیرد.
جف بزوس، میلیاردر آمریکایی که طرح سفرهای توریستی به فضا را دارد اعلام کرد که روز ۲۰
ژوئیه ( ۲۹ تیرماه) از طریق شرکت فضایی خود “بلو اوریجین” به فضا می‌رود.

سه نفر او را در این سفر همراهی می‌کنند، برادرش مارک و مهمان افتخاری این سفر، والی فانک، یک
زن خلبان ۸۲ ساله است که در دهه ۱۹۶۰ میلادی آموزش‌های فضانوردی دیده، اما هرگز به فضا سفر
نکرده است.
هویت شخص سوم که در جریان یک حراج و با پرداخت ۲۸ میلیون دلار به این گروه اضافه شده اعلام
نشده است.
نام فضاپیمایی که قرار است جف بزوس و همراهانش را به فضا ببرد “نیو شپرد” است که با اقتباس از
نام آلن شپرد، اولین شهروند آمریکایی که به فضا سفر کرد، نامگذاری شده است.»

تعریف آرزو


آرزوها، انگیزه های هستند که می توانیم به واسطه آنها اهدافمان را نیز دنبال کنیم. داشتن آرزو
همیشه مهمتر و بهتر از نداشتن آرزو بوده است. در واقع هر آن چیزی که در ذهن ما به عنوان آرزو
شکل می گیرد، قابلیت تبدیل شدن به واقعیت را نیز دارد. بنابراین آرزوها مهم و قابل توجه می باشند.
آرزوها انگیزه کششی درونی برای برآوردن نیاز است. این نیازها به کشش هایی تبدیل می شود که بر
مبنای آن رفتارهای خاصی را انجام می دهیم .گه گاه نیز دچار اوهام و خیالات بیهوده هم می گردیم .و
آنچه در اندیشه ما می گذرد (که جز اوهام چیزی نیست ) را باور می کنیم . باید دانست : اوهام چیزی
جزء توهم و چیزی که وجود خارجی نداردو انسان تصور کند و اساس و پایه ای نداشته باشد بیش نیست.
اگر فردی آرزویی داشته باشد قطعا در ذهن و در وجود خود راهی برای نیل به آن آرزو وجود دارد.
فقط لازم است توانایی بالقوه خود را بالفعل کند تا بتواند راه های دست یابی به آرزوی خود را مرور
کند. اگر آرزویی وجود نداشته باشد قطعا هدفی وجود نخواهد داشت. کودکی که آرزو دارد فضا نورد
شود و یا پلیس شود می تواند تمام بازی های کودکی خود را در این راستا ببیند و به هر آنچه که به
آرزوی او مربوط است بیش تر توجه می کند. آرزوها اقدام مهمی در ذهن هستند که می توانند به بار
بنشینند و رشد کنند.
هر ذهنی یک آرزوی فعال برای خود دارد و نمی توان به این فکر کنیم که آرزوهای دیگران بهتر از
آرزوهای ما و یا بدتر است. آرزوها بنا به هر فردی که آرزو می کند تغییر پیدا می نماید و این
تغییرات بسته به تغییر سن و خواسته های هر فردی، سر و شکل جدیدی پیدا می کند
هر آرزویی با خواست قلبی و پیدا کردن راهی برای دستیابی به آن چه از تلاش سرچشمه می گیرد،
تحقق پیدا می کند.باید به این موضوع هم توجه کنیم ؛ خیال پردازی صرف، راهی برای رسیدن به آرزو
نمی باشد .در صورتی که بایستی تلاش کنیم
خیال پردازی ها بدون تلاش و وارد عمل شدن همچنان ما را در توهم نگه می د ارند. از آنجایی که
مدام به این فکر می کنیم، آرزویی در سر می پرورانیم اما به آن نمی توانیم عمل کنیم. بنابراین عملی
انجام نمی دهیم و در وضعیت خود باقی می مانیم..

بهر حال رفتن به کرات دیگر هم یکی از آرزوهای بشر بوده و اکتشافات و اختراعات به گونه ای
گردیده که این مهم محقق شده است .و عنقریب این سفر هم عادی می گردد و نه تنها ثروتمندان بلکه
همگان خواهند توانست به این مسافرت رویایی جامه عمل بپوشانند .


هوس سفر


دکترمحمدرضا شفیعی کدکنی


به کجا چنین شتابان؟
گون از نسیم پرسید
ـ دل من گرفته زینجا
هوس سفر نداری ز غبار این بیابان؟
ـ همه آرزویم اما
چه کنم که بسته پایم
به کجا چنین شتابان؟
ـ به هر آن کجا که باشد
بجز این سرا، سرایم!
ـ سفرت بخیر اما
تو و دوستی خدا را
چو ازین کویر وحشت
به سلامتی گذشتی
به شکوفه‌ها، به باران
برسان سلام ما را!